آگاهی فراتر از بحران

ما در یک دوران حساس به سر می بریم. بر اساس نظریات مختلف ، وجود بحران ها در عرصه ی فردی یا جهانی امکان دارد ویرانگر باشند یا نوید بخش یک جهش تازه.

بحران ها ، یا هشدار دهنده هستند یا درس آموز. زمانی بحران، به یک سطح ویرانگر و نابسامان کننده تبدیل می شود که  عبرتی از خطاهای گذشته خودمان نگیریم و یا آنها را به شکلی دیگر قضاوت کنیم . اگر از دریجه ای دیگر به اوضاع به ظاهر بحرانی نگاه کنیم ، بحران ها می توانند ما را در ابعاد مختلف زندگی جسمی ، روحی و سطوح آگاهی، بالیده تر کنند. اگر بتوانیم سطح ادراک خود را از ابعاد فیزیکی مشکلات رها کنیم و بتوانیم سطح آگاهی خود را  به پیامی که در پس مشکلات وجود دارد انتقال و یا ارتقاء دهیم ، می توانیم به بهترین درجات و موقعیت های آگاهی و رشد و بالندگی خودمان دست یابیم. دکتر ال سیبرت در بحران های زندگی میگوید: بهترین بازماندگان (افرادی که با پیروزی از مشکلات خارج شده اند) این حوادث کسانی هستند که کاری بیش از وفق دادن خود با این ناملایمات انجام می دهند ، آنها در چنین شرایطی کسب قدرت می کنند ، آنها به کامیابی می رسند (راز کامیابی در بحران های زندگی ).

هر سختی یا بحرانی ، بذری عظیم  از تکامل و رشد در خود نهفته دارد که می تواند باعث بالاترین رشد عالی درونی گردد.

پیدایش هر سختی یک مرحله ضد سکون و ضد یک نواختی و ضد نادانی دارد،  و گاهی راهی برای جلوگیری از بحران های بیشتر . چالش ها، ما را آبدیده تر می کنند. حتی اگر ظاهر حوادث چنین وضعی را نشان ندهند ، ما یک تماشاچی ساده انگار و درمانده نباید باشیم.  دکتر مایکل لیندفیلد، استعداد نهفته در بحران را تخریب گر معنا نمی کند . وی در باره ی درس نهفته در مشکلات چنین توضیح  می دهد : اگر بتوانیم یاد یاد بگیریم که دگرگونی و بحران ، متضمن خطر نیستند آنگاه می توانیم ساختن یک آینده ی مثبت تر را شروع کنیم حتی اگر وضعیت کنونی جامعه ی ما متناقض با این باشد (رقص دگرگونی).

ما در شرایط سختی، فراتر از ابعاد عادی زندگی درس های پیشرفت و تعالی را می آموزیم. غنای ما در تکامل و نشان دادن قدرت های فراتر از شرایط مادی است. ما می توانیم از هر مانعی  عبور کنیم چون آنها مانع نیستند ، بلکه سازنده هستند. هیچ انسانی در یک شرایط آرامش مطلق، به رشد حقیقی نمی رسد.

هر چه برای توجیه بحران ها به محدود ه ی خارج از وجود خودمان مراجعه بیشتر بکنیم (بهانه تراشی یا پیدا کردن مقصر ) ، از حوزه ی  درمان ، قدرت و شکوفایی بی نظیر الهی درونی باز می مانیم.  در هنگام بحران است که ذهن ، جسم و روح  انرژی می گیرند و از خود خلاقیت هایی شبیه به جادو از خود نشان می دهند. ما اگر چه برای رفع بحران ها نیاز به امکانات و ابزار داریم، نیاز مهم تر، نیاز به رشد آگاهی و نگرش ها و بازنگری در رفتار گذشته است . ما آنقدر که به پیشرفت آگاهی و معنویت احتایج داریم به  تکنولوژی خاصی نیاز نداریم . چرا که هر حادثه ای از عدم آگاهی و یا دور شدن از سطح انرژی معنوی زندگی رخ می دهد.  این تحول آگاهی می تواند نوید دهنده ی آغاز ورود ما به پرورش جدیدی از ابعاد روحی شگفت آور باشد. زمان بیداری روح،  از انتقال به یک سطح آگاهی معنوی تر متجلی و تبلور می یابد. 

 اتفاقات و حوادثی که در زندگی رخ می هند ، زندگی ما را تحت تأثیر قرار نمی دهند ، بلکه این  نگرش ما است که انتخاب می کند چه چیزی بحران است  . به عبارتی ، مهم چیزی نیست که می بینی، مهم فکر تو است.

ابراهیم علی عزیزی

مدرس روان شناسی انگیزش پیشرفت

پایه گذار تفکر پیشرفت گرا